Co możesz zrobić jako rodzic?
- Wspieraj mnie w pokonywaniu moich lęków, ale nie wyręczaj… Nie będę w stanie samodzielnie przejść przez drogę życia, jeśli usuniesz z niej każdy kamień…
- Nie udawaj, że mój strach nie istnieje. Łatwiej będzie mi go pokonać, gdy to właśnie Ty opowiesz mi o nim i zapewnisz, że małymi krokami uda mi się z nim pożegnać…
- Nie mów innym, że jestem nieśmiały i wstydliwy. Wiesz, że to nieprawda. Ja po prostu boje się mówić do innych.
- Nie poganiaj mnie, nie krytykuj i nie ośmieszaj.
- Bądź dla mnie pomostem, dzięki któremu zacznę się odzywać do innych i znajdę przyjaciół.
- Nie odpowiadaj za mnie, kiedy ktoś mnie o coś zapyta. Wiesz, że potrafię mówić, a jak będzie mi ciężko pomóż mi (metoda 5 sekund), ale nie wyręczaj.
- Pomagaj mi w kontaktach z innymi dziećmi. Organizuj zabawy, zabieraj mnie na place zabaw, zapraszaj moich kolegów i koleżanki do domu, tak abym w bezpiecznym środowisku mógł bawić się swobodnie i rozwijać przyjaźnie.
- Zabieraj mnie w nowe, nieznane miejsca. Im więcej mi pokażesz rzezy, tym mniej będę się ich bał w przyszłości.
- Nie decyduj za mnie. Sam chcę wybrać smak lodów i kolor zabawki. Jeśli nie mogę w tym momencie powiedzieć, czego chcę, pozwól mi pokazać gestem. Szanuj moje zdanie i decyzje.
- Jeżeli do domu przychodzi ktoś, kogo nie znam, przygotuj mnie na tę wizytę. Opowiedz o tej osobie i pomóż nawiązać z nią kontakt.
- Nie naciskaj mnie na używanie zwrotów grzecznościowych – to dla mnie bardzo trudne. Jak będę w stanie, to na pewno nie będę o nich zapominał.
- Szanuj moją przestrzeń osobistą. Nie każ mi witać się czule z osobami, kiedy nie jestem na to gotowy.
- Pozwól mi na rozwijanie zainteresowań. Pasje wzmacniają moje poczucie własnej wartości i mogą pomóc wyrazić negatywne emocje w pozytywny sposób.
- Myśl pozytywnie. Nie przenoś na mnie swoich obaw. Twoje nastawienie do pokonywania przeze mnie trudności wpływa na mnie bardziej, niż sądzisz.
- Uwierz we mnie i w to, że pokonam swój lęk!
(tekst autorstwa członków Stowarzyszenia „Polskie Towarzystwo Mutyzmu Wybiórczego”, powstał w ramach miesiąca świadomości, październik 2017)
Co możesz zrobić jako nauczyciel?
- Uświadom wszystkich nauczycieli, pracowników szkoły czym jest mutyzm wybiórczy i jak postępować w kontaktach ze mną. Kluczem do sukcesu w przezwyciężeniu lęku jest spójność działań i pełna współpraca.
- Opowiedz koleżankom i kolegom z mojej klasy o tym, czym jest lęk i tolerancja wobec zachowań innych osób. Będzie im łatwiej mnie zrozumieć.
- Spróbuj ze mną pracować w warunkach, w których czuje się bezpiecznie. Zaproś mojego rodzica do klasy, poświęć mi 10 minut, a zobaczysz, że ja potrafię mówić (metoda sliding in).
- Kiedy widzisz, że nie bawię się z innymi w czasie wolnym, stoję sam na placu zabaw – zrozum, że ja się boję. Pomóż mi w nawiązaniu relacji z innymi dziećmi, spraw, abym czuł się częścią grupy.
- Angażuj mnie w różne aktywności, niekoniecznie wymagające komunikacji werbalnej. Pozostawienie mnie samemu sobie jest równie niebezpieczne jak presja na mówienie.
- Wiersze pozwól mi mówić wspólnie z innymi dziećmi. Jest mi wtedy łatwiej.
- Nie strasz mnie, że jak nie odpowiem, to spotka mnie kara. Nie namawiaj, nie przekupuj, abym zaczął mówić.
- Pozwól mi uczestniczyć w przedstawieniach. Nie muszę śpiewać piosenki, ale mogę trzymać kwiaty albo zatańczyć z dziećmi.
- Nie pomijaj mnie w zabawach i ćwiczeniach. Chcę się bawić razem z Wami, nawet jeśli nic nie powiem.
- Postaraj się pamiętać o tym, że mogę nie być w stanie poprosić o pomoc. Upewnij się, czy zapisałem, co jest zadane, czy zrozumiałem treść zadania. Spróbuj zorientować się, czy nie potrzebuję wyjść do toalety, czy nie zapomniałem zabrać z domu czegoś do picia.
- Nie każ mi „dziękować” i mówić „do widzenia”. To dla mnie bardzo trudne! Nie jestem źle wychowany, po prostu boje się odezwać.
- Proszę informuj mnie o zmianach. Jeśli tylko możesz, powiedz mi wcześniej o wyjściu do muzeum, kina czy o planowanych zdjęciach klasowych.
- Jeśli uda mi się coś powiedzieć, zareaguj neutralnie. Nie okazuj swojej ekscytacji, to może mnie zawstydzić.
- Nie skupiaj na mnie swojego wzroku, nie patrz mi głęboko w oczy. Mogę się tego bać.
- Nie ukrywaj nic przed moimi rodzicami. Zrozum, że oni troszczą się o mnie. Umów się z nimi na jeden dzień w miesiącu, by porozmawiać o postępach.
- Stwórz atmosferę bezpieczeństwa i życzliwości, to ułatwi mi pokonywanie moich lęków.
- Drogi Nauczycielu, jesteś ważną Osobą w moim życiu. Dzięki Tobie poznaję świat. Proszę Cię, pomóż mi pokonać mutyzm wybiórczy. Wierzę, że wspólnie nam się uda!
(tekst autorstwa członków Stowarzyszenia „Polskie Towarzystwo Mutyzmu Wybiórczego”, powstał w ramach miesiąca świadomości, październik 2017)